Choroba Addisona – pytania i odpowiedzi

Co to jest choroba Addisona?

Choroba Addisona jest zaburzeniem funkcjonowania układu hormonalnego, które wynika z pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy. Uszkodzenie nadnerczy skutkuje niedostatkiem hormonów przez nie produkowanych, co w rezultacie przejawia się w postaci objawów choroby. Statystki podają, że choroba występuje od 4 do 11% na 100 tys. osób i może pojawić się w każdym wieku i dotyczy obu płci. Minimalnie częściej chorują na nią kobiety.

Jakie są przyczyny choroby Addisona?

Choroba pojawia się częściej u kobiet, między trzecią i czwartą dekadą życia. Przed rozpowszechnieniem antybiotyków, jedną z głównych przyczyn choroby Addisona (ponad 50%), była gruźlica. Obecnie procent ten stanowi następstwo niewłaściwych procesów autoimmunologicznych, czyli sytuacja, w której układ autoimmunologiczny wytwarza przeciwciała przeciwko komórkom kory nadnerczy, powodując ich niszczenie. Oto kilka możliwych przyczyn choroby:

• krwawienie do obu nadnerczy
• choroby zakaźne
• rak
• adrenalektomia, tj. usunięcie obu nadnerczy
• zaburzenia wrodzone
• skrobawica
• hemochromatoza

Jakie są objawy choroby Addisona?

Często pierwszą oznaką choroby jest ostra niewydolność nadnerczy, czyli tzw. kryzys Addisona. Objawia się poprzez osłabienie mięśni, bóle brzucha, pleców czy utratę przytomności. Dodatkowo, widoczne są również inne objawy, takie jak: senność, niskie ciśnienie, odwodnienie, biegunka lub wymioty. W związku z powyższym, mogą pojawić się również zmiany nastroju, rozdrażnienie lub nawet depresja. Jednym z częstszych objawów jest również brunatne zabarwienie dłoni, błon śluzowych oraz skóry. Większość osób chorujących na chorobę Addisona, nierzadko nie zdaje sobie sprawy z choroby, lekceważąc pierwsze objawy. Zdarza się, że diagnoza zostaje postawiona w momencie, gdy stan pacjenta znacznie się pogorszy w momencie grypy, przeziębienia czy chociażby silnego stresu.

Jak wygląda leczenie w chorobie Addisona?

Chorobę Addisona wywołują braki kortyzolu i aldosteronu, zatem leczenie opiera się na ich uzupełnianiu. Terapia hormonami musi być kontynuowana na przestrzeni całego życia chorego. Kortyzol w leczeniu zastępuje się hydrokortyzonem lub octanem kortyzolu. Pacjenci zazwyczaj przyjmują leki dwa razy dziennie, w godzinach porannych oraz popołudniowych. Niedostatek aldosteronu natomiast uzupełnia się przy podawaniu fludrokortyzonu,  czyli syntetycznego steroidu.Celem leczenia jest ponadto złagodzenie objawów, wyrównanie ciśnienia oraz poprawa samopoczucia pacjenta.

Endokrynolog w Krakowie – w Centrum Terapii Synteza